Recensie:In het spoor van de eclips, van Bronagh Curran

Titel: In het spoor van de eclips
Auteur: Bronaugh Curran

Uitgeverij: Gottmer
uitgave: maart 2016
ISBN: 9789025761868 
 





maart 2016:

In maart deed ik mee, aan de Hebban actie en werd geselecteerd voor de leesgroep van dit leuke 

YA -boek. Een aantal items uit dit boeken trokken mij erg aan, dus vandaar dat ik mij aanmeldde, voor deze Young-Adult. 
Het lezen in een leesgroep is net zo leuk als ik dacht, en geeft ook nieuwe inzichten via de andere lezers. Sommige zaken vallen niet direct op, en dan heb je een "oh-ja"momentje. In dit geval ging het over de genoemde jaartallen, oa. die van de Eclips en dan de leeftijd van de hoofdpersonen. Jet van Vuuren vertelde laatst al, dat ze zo grondig onderzoekt naar de details en dat echt alles moet kloppen. 






Samenvatting:
Op het kaft van In het spoor naar de Eclips, staat een mooie maansverduistering, omringt door sterren in het heelal. Met daarbij een soort hobbelig routepad En zo gaat het verhaal eigenlijk ook, met pieken en dalen.  Nat woont met zijn vader en moeder en broer in het plaatsje Butte. Hij heeft het niet zo makkelijk thuis met zijn vader en broer, die als 2 handen op 1 buik zijn.  Omdat Nat stottert, mager is en qua houding wat onhandig is maakt hij moeilijk vrienden. Anderen maken daar misbruik van en een naar incident, zijn ze genoodzaakt te verhuizen en moet hij nu dan naar zn 7e school in Montana Manhatten.

Op de nieuwe school wordt hij opgevangen door Chet een soort leider een jongensgroepje.  In een ontgroeningspoging, moet hij een bal gaan halen bij het huis van de oude man Quincy. Er wordt van hem nare dingen gezegd. Nat gaat het huis binnen, Quincy is hier niet op gesteld en bezorgd hem een blauw oog. De kijker valt kapot. Na 2 weken komt Nat terug, bij Quincy om zijn excuus aan te bieden en een vriendschap ontstaat. Hij leert Quincy kennen, een 65 jarige kluizenaar, die vroeger als onderzoeker werkte aan de universiteit en nu A.L.S. heeft. Nat heeft thuis niet echt een “warm thuis” en gaat veel naar Quincy voor een potje dammen of om kennis te delen. Quincy heeft een stille wens de Eclips te gaan zien en ze maken een plan om deze Eclips in Hopkinsville te gaan zien. Quincy heeft hier 35 jaar op gewacht. Nat ziet een kans om de rode Mustang van zijn vader hiervoor mee te nemen, en Celeste weet hij over te halen om in deze auto te gaan rijden. De roadtrip kan beginnen. Na enkele dagen via motels en hotels, komen ze op de plek aan. Maar dan gebeurt er iets tragisch…

De elementen:
De cover oogt mooi, er s
taat zoals eerder vermeld een mooie maansverduistering, omringt door sterren in het heelal. Met daarbij een soort hobbelige weg. waar gaat deze weg heen? We gaan het zien.
De titel "In het spoor van de eclips" maakt erg nieuwsgierig. Normaal lees ik niet over een eclips, dus ben ik al nieuwsgierig geworden.

Schrijfperspectief: het verhaal wordt verteld in de 3e persoon, en vertelt over hoofdpersoon Nat, en zijn vrienden Quincy en Celeste. Met ieder zo hun eigen achtergronden.

Mijn mening:
Bronnagh Curran heeft hiermee een mooi verhaal geschreven, in vlot taalgebruik, mooie zinnen met vele thema’s ( pesten, vriendschap, geluk),  en een lach een traan. Een van de thema’s is vriendschap. Nat wordt gepest, hij stottert, is niet een van populaire jongens. En kan ook geen echte steun vinden bij z'n ouders, die ook druk zijn. De ontgroeningstest, om bij “pedo Quincy”een bal te gaan halen, levert hem iets moois op: een mooie vriendschap met Quincy en Celeste. Met Quincy,  een oude man met A.L.S., heeft hij lange gesprekken, over nieuwe dingen, over dammen en andere zaken. Quincy neemt hem zoals hij is en dat voelt goed. Hij kan dan even zich zelf zijn. En dat is echt heel mooi, voor zulke verschillende hoofdpersonen. Nat bepraat Celeste om mee te gaan, ze gaan op reis en houden echt rekening met elkaar. Prachtige ontwikkeling van deze hoofdpersonen. 

De schrijfster:
Bronagh Curran is een Ierse schrijfster die in 2015 debuteerde met The path of Totality, wat in 2016 in Nederland werd uitgegeven als Het spoor van de Eclipse.  Ze heeft met dit boek een mooi verhaal neergezet,  goede verhaallijn, die op sommige momenten zeker een aantal lezers zal verbazen of ontroeren. De personages worden goed beschreven, zodat je echt meegaat op de roadtrip. Nat en Celeste doen er alles aan  om zo de wens van Quincy te vervullen en de lezer gaat ook echt mee naar de Eclips.  




Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

De Camino - Anya Niewierra - De recensie