Het achtste leven (voor Brilka) - Nino Haratischwili

Recensie

Titel: Het achtste leven ( voor Brilka)
Auteur: Nino Haratischwili
Uitgeverij: Atlas Contact
Uitgave: Januari 2017
ISBN: 9789025448417


"Meeslepend familie-epos, dat past als een jas(ji)"







Beste lezers,

Dit is een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Er komt maar geen einde aan de tragiek van deze familie. Ook mooie momenten worden belicht. Daar doorheen wordt de wereld bestookt met oorlogen en nare gebeurtenissen. Het is een soort vlechtwerk van drama en oorlogen. Kijk mee!


Flaptekst:

Een monumentaal, Tolstojesk familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Acht levens van één Georgische familie, beginnend in een klein stadje Tsibilli tussen Georgië en Azerbaidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig een gevaar.

Niza is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, maar ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw – een cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.





Het oude Tsibilli

 “Stasia, zoals Anastasia altijd werd genoemd, was een knappe vrouw geweest, weliswaar niet zo buitengewoon en duizelingwekkend mooi als haar jongste zus Christine, maar op het moment van mijn geboorte was de schoonheid van mijn overgrootmoeder veranderd in iets surreëels, iets somnambuuls. Ze had het ballet herontdekt, wat haar weer jong maakte.  We vormden echt een geweldig paar” 



De elementen

Het boek “Het achtste leven, voor Brilka” met prachtige cover, waar Nitsa wordt uitgebeeld, is geschreven in de 3e persoon en de “Ik”. Deze “ik” is de verteller Nitsa, die het hele familieverhaal vertelt aan Brilka. Uit meerdere perspectieven wordt het verhaal dus geschreven, en gaat over een grote tijdperiode ( 1900 – nu), en is een opeenvolgende vertelling van 6 generaties. Elk hoofdstuk gaat over een andere hoofdpersoon uit de familietree. Zeven personen in totaal. Wat tenslotte uitmondt in de persoon Brilka. Nitsa vertelt het hele familieverhaal dus voor haar.




“Ik ben geboren op 8 november 1973, in een verder niet noemenswaardige dorpskliniek, in de buurt van Tbilisi in Georgië”.


Een korte mening, over dit boek met 1250 bladzijde, is helaas niet mogelijk, dus het is geen kort verhaal maar valt samen met de samenvatting:

Het verhaal leest heel prettig, door de mooie schrijfstijl, prachtige metaforen en leest soms wat stroef, doordat er ook veel over de oorlog wordt verteld, en je dit wel moet kunnen volgen. Gezien dit soms met een flinke vaart wordt verteld. Het verhaal heeft verschillende lagen. Hierdoor wordt er een “mooi tapijt geknoopt”.

Het verhaal speelt zich met name af in Georgië, een voor ons ver land, dichtbij Rusland, maar door de mooie vertellingen, toch heel dichtbij. In Rusland geloofde men in de macht van de overheid. Terwijl men in Georgië geloofde dat de machthebbers leugenachtig en corrupt waren. Een andere beleving dus.


“Wees vrolijk en opgewekt, want dat is de mentaliteit in dit land, van zwaarmoedige mensen houden ze niet in ons zonnige Georgië”


De schrijver Nino Haratischwili heeft hiermee een prachtig mooi familieverhaal neergezet van een aantal generaties. Wat synchroon loopt met veel wereldgebeurtenissen die ook beschreven worden. Met veel thema’s die voorbij komen. 

Zo begint het boek bij het begin van de 20e eeuw 

Als de wereld bezig is, met een korte oorlog tussen Georgië en Rusland, en Rusland Georgië heeft ingenomen. Lezen we op het hetzelfde moment over Stasia, de dochter van de chocoladefabrikant. En de lievelings overgrootoma van Nitsa ( de verteller). Haar leven begint met veel liefde & romantiek, maar verloopt zeker niet gemakkelijk. Ze krijgt 2 kinderen Kostja en Kitty.  Haar man die wel wat jaren ouder is, moet veel weg om te dienen als luitenant. Ze wordt steeds teleurgesteld, als hij toch niet naar huis komt, en ze weer alleen zit, met de kinderen. Of als haar leven hierdoor dus anders uitpakt, en ze eigenlijk een carrière als danseres was begonnen. Gelukkig kan ze altijd nog naar haar zus Christine. Haar zus is een mooie verschijning en trouwt met een knappe man. Hij heeft relaties met belangrijke personen. Een van deze nodigt hij uit, voor een etentje bij hen thuis. De kleine man is zeer onder de indruk van Christine en vind haar erg aantrekkelijk. Naast feestelijkheden en gezellige uitjes, gebeuren en ook minder fijne en prettige zaken in het leven van Christine. Waar ze helaas altijd niet wat aan kan doen, vind ze zelf.


Als een mooi geweven tapijt

We lezen verder en het hele boek, zit zoals eerder gezegd, als een echt geweven tapijt in elkaar. Naarmate het verhaal vordert, krijgt de lezer inzicht in de barre tijden van de oorlog, maar ook besef dat men toch ook gewoon door ging met het bestaan. Stasia is daar een voorbeeld van. Die wilde niet altijd up-to-date zijn, met de erge dingen die er buiten gebeurde, en maakte dan liever nog een dansje in haar kamer. Zo doorstond een ieder de barre tijd, moeilijke perioden en met elkaar kwamen ze er vaak doorheen.  Helaas moest de een iets opofferen om te zorgen dat de ander kon blijven leven. Dat is helaas zoals het toen ging.







De karakters Stasia en Christine zijn belangrijk in het boek. De zoon van Stasia Kostja probeert door hard te werken in het zo corrupte land, voor de familie te zorgen en alles (financieel) te regelen. Eerst voor zijn zus Kitty. Daarna zowel voor zijn dochter Elene, als zijn kleindochters Daria en Nitsa. Het liep echter niet altijd zoals hij graag had gezien. De vrouwen zijn in de meerderheid, en hebben allen hun eigen keuzes te maken. Wat ook gebeurt.

Het prachtige boek, bestaat uit verschillende lagen. 

De familiesaga, mooie muziekstukken die genoemd worden, tijden van oorlog, personen die met een alias aan de tijd gehangen kunnen worden, “nare personen” uit de Russische oorlogsgeschiedenis, de gebeurtenissen uit oorlog in die tijd…de strijdbare vrouwen: noem het de opkomende emancipatie, de liefde voor elkaar, en nog veel meer.
En dan tenslotte is daar nog de bijzondere chocoladedrank, met geheime ingrediënten. Die op sommige moeilijke momenten voor elkaar werd gemaakt.

Conclusie

Het is een boek, wat je niet zomaar dichtslaat.. maar wat je voorzichtig sluit, en waaraan je nog vaak zult nadenken. “Het boek beklijft”.. je zal eenmaal uitgelezen de karakters van dit 1250 tellende boek gaan missen. En eenmaal dichtgeslagen, is het pakken van een zakdoek, de volgende actie.

Met groot plezier gelezen.
Het boek gaat als een echt theaterstuk aan je voorbij. Ik nomineer het als “beste gelezen boek van 2016”.
Het is de leeservaring van het jaar!!


De schrijver

Nino Haratischwili (1983, Tbilisi) is romancier, toneelschrijver en regisseur. Ze is thuis in twee talen en schreef sinds haar twaalfde zowel in het Duits als het Georgisch. Ze woont in Hamburg en is regisseur bij een theatergezelschap.


Mijn waardering:    Dit boek krijgt 5 sterren:
aAs een boek mij in ontroering kan brengen, dan komt het in aanmerking voor 5 sterren.


Originaliteit: 5, Spanning: 4, Plot/ Clou: 4, Leesplezier: 5, Psychologie: 5
Einde: 5

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde
Birdy's Boeken





Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

De Camino - Anya Niewierra - De recensie