Helen Fields - Perfecte resten

Recensie

Titel: Perfecte resten

Auteur: Helen Fields

Uitgeverij: Ambo Anthos

Genre: Thriller/ Spanning

Uitgave: September 2019

Beste lezers,

Wat een spannende boeken zijn er toch, en wat lijken ze op elkaar! Als of ze samen op een cursus zijn geweest...of allemaal een zelfde passie hebben qua thematiek. Zo las ik hiervoor De fluisterman, Ongenadig en Killman Creek. Allen van hetzelfde genre. Botten, resten en misdadige scenes komen voorbij. Waar houdt het op, vraag je je af. Is het puur toeval? Of is het misschien een hype? Helaas voor mij niet, ik ben toch meer van de mysteries en detectives, na het lezen van dit boek. Maar goed. 

De auteur:

Helen Fields studeerde rechten en werkte daarna meer dan tien jaar als advocaat in Londen. Tegenwoordig runt ze samen met haar echtgenoot een filmproductiemaatschappij, waar ze als scenarioschrijver en producer werkzaam is. Ze woont met haar gezin in Los Angeles. Perfecte resten is het eerste deel van een verslavende serie, met in de hoofdrollen Luc Callanach en Ava Turner.

Het verhaal

Op een afgelegen plek in de Schotse Hooglanden staat een lichaam in lichterlaaie. Al wat achterblijft om het slachtoffer te kunnen identificeren zijn tanden en een reepje stof. Tegelijkertijd schreeuwt een vrouw om hulp in een afgesloten kamer ergens in Edinburgh.

Het is Luc Callanachs eerste werkdag bij de Schotse politie en hij krijgt direct een moordonderzoek toegewezen. Net vertrokken bij Interpol wil hij zich graag bewijzen bij zijn nieuwe team en directe collega Ava Turner. De moordenaar is een geduchte tegenstander die vakkundig zijn sporen weet uit te wissen.

Het duurt niet lang tot er nog een vrouw wordt ontvoerd; Callanach begint een race tegen de klok om het slachtoffer te vinden voordat het te laat is. Maar het daadwerkelijke lot van de ontvoerde vrouwen is gruwelijker dan Luc ooit had kunnen vermoeden.

¶Net als in een spannend avonturenboek van Jules Verne zou hij naar zijn geheime innerlijke domein afdalen, en dat net zolang perfectioneren tot zijn utopie compleet was. Hij stelde zich Natasha in die wereld voor – ze stond erop dat hij haar officieel aansprak met ‘professor’, maar in gedachten bezigde hij heel andere namen voor haar en sommige daarvan zou ze beslist niet waarderen. En plotseling werd hij overspoeld door zo’n hevige begeerte dat de mok in zijn hand begon te trillen.¶

De elementen zijn grimmig en gruwelijk

De cover vertoont bloedspetters en 2 vleugels. Niet zozeer valt deze cover mij op, maar het heeft iets grimmigs. 

In deze spanende 1e thriller uit een nieuwe serie van Helen Fields maken we direct kennis met de dader en zijn gruweldaden. In de 3e persoon beschrijft Fields deze persoon direct in een notendop. In hoofdstuk 2 komt inspecteur Callanach in beeld. Het is zijn 2e dag bij de afdeling Zware Misdrijven, bij de Schotse politie in Edingburgh. Eerder in dienst bij Interpol, valt hij direct met zijn neus in de boter. De vertelperspectief is 3e persoon. Dit kan soms heerlijk lezen of wat afstand geven tussen verhaal en lezer. Dit laatste is hier het geval. 

Fields haalt mogelijk alles uit de kast om het een spannend verhaal te laten zijn. Qua gruwel houdt zij geen blad voor de mond. Of het daarmee direct een superthriller wordt, valt nog te bezien. Meerdere factoren en elementen zijn daarvoor benodigd. 

Als veellezer kan dit drama mij niet direct in de gewelddadige klauwen krijgen. Het is prima beschreven, maar met weinig emotie gevuld. Er worden toch veel gruwelijkheden toegepast en uitgevoerd. Daarnaast ligt er de vraag: wie heeft hier nu de hoofdrol? De dader, met naam al bekend, of de inspecteur met al zijn ervaring, die neerstrijkt op zijn nieuwe werkplek? 

Personages die voorkomen blijven wat vlak. Callanach wordt wel goed beschreven. Dit komt de 2e helft van het boek pas tot uiting. Ook hij lijkt de grenzen op te zoeken, net als de dader. Zo hebben ze dus iets overeenkomstigs. Qua spanning fluctueert het boogje. Als het onderzoek vast loopt, kabbelt het verhaal wat en komt de hulp van onverwachte hoek. Of moet ik zeggen, van de bovenste etage? Al denk je als lezer dan "hoe toevallig is dit?". Ik was niet echt verrast. 

Conclusie

Voor de Hebban-Buzz las ik Perfecte resten, geschreven door Helen Fields. Het 1e boek uit een nieuwe reeks. De kennismaking met de schrijfstijl van Fields was prima. Helaas ben ik niet zo overtuigd, dat ik op boek 2 zal wachten. Qua gruwel gaat het mij een "tandje" te ver. Het was redelijk origineel, er zijn meer boeken met dit thema, maar ik was helaas niet flabbergasted toen het uit was.  

Waardering  3 sterren

Er zijn meerdere thrillers met gruwel en misdadige scenes. Dus qua originaliteit krijgt het een 3. De kunst is om de lezer direct mee te nemen, het verhaal in. Helaas heeft Fields mij niet kunnen overtuigen. Schrijfstijl krijgt 3 sterren, en leesplezier krijgt net een 3. Na het lezen van eerdere soortgelijke boeken, wordt het lastig dit te overtreffen. Voor plot geef ik een 3,5. Er zijn betere op dit vlak.

Perfecte resten is spannend en gruwelijk, maar niet mijn ding!  

Het was spannend, maar toch irriteerde mij steeds iets tijdens het lezen. De dader met name, het langdurig/ langdradig zoeken en niet verder komen met de zaak. En dan de persoon die op de bovenste etage zat. En dat is jammer. Het lezen blijft toch een kwestie van smaak! 

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde

Birdy's Boeken 

*Dit is een recensie-exemplaar
**Dit heeft geen invloed op mijn mening over het boek