Recensie: Arie de Ruiter- Bayou

 

Recensie

Titel: Bayou
Auteur: Arie de Ruiter
Uitgeverij: Boekarie products
Genre: Historische roman
Uitgave: Oktober 2022

Met dank aan: de auteur voor dit recensie-exemplaar










Arie de Ruiter, geboren in 1953, groeide op in een groot gezin. In zijn jonge jaren reisde hij veel inclusief een expeditie door hartje Afrika. Op latere leeftijd ontwikkelde zijn schrijverstalent. Zijn geloof, humor en brede interesses komen terug in zijn boeken.

Het verhaal over Bayou & meer

Dit boek van auteur Arie de Ruiter speelt zich af rond het jaar 1595. Toen kaapvaarder Pieter van der Haegen in Middelburg een groep Afrikanen aan wal, die hij eerder op de Portugezen had veroverd. Arie gebruikte deze feiten om er een eigen verhaal van te maken.

In Bayou staan 2 verhaallijnen centraal. Als eerste lezen we over Bayou, een tienermeisje die bij een stam woont ergens in hartje Afrika. Ze leven van de natuur en wonen in de hutjes met daken van stro. Voor de tweede verhaallijn reizen we af naar Nederland, Middelburg om precies te zijn. Daar woont Ijsbrand en zijn gezin.Hij is kleermaker, schoen- en klompenmaker. Door is zijn vrouw en samen hebben ze 2 kinderen. Mayke en Jochem. Jochem is blind geboren maar redt zich goed. Hij doet aan garnalen pellen. Zijn zus Mayke heeft de huwbare leeftijd inmiddels bereikt. Twee kapers liggen er op de kust. Ook Bayou staat op het punt om een vrouw te worden. Hier verloopt dit geheel anders en veel rituelen gaan hieraan vooraf.

De verhalen lopen in dat opzicht (een huwbare leeftijd bereiken van beide jonge dames) wat synchroon. We lezen over Bayou en dan weer over Mayke haar leven. Totdat Bayou iets vreselijks meemaakt. Ook in het leven van Ijsbrand slaat het noodlot toe. Echter het lot brengt hen samen.    

De elementen

De cover laat een kerkgebouw zien. Voor dit gebouw staat een jonge vrouw in klederdracht. Met een mand vol graan-gewassen. Ze lacht niet, maar kijkt serieus de camera in. 

De wijze van vertellen is prettig. De vertelperspectief is de 3e persoon. De auteur maakt veel gebruik van dialogen, wat veel interactie tussen de karakters geeft. Daarnaast worden ook de gedachtes van de karakters helder. Wat opvalt is de vrij populaire taal die onderling wordt gebruikt in deze 16e eeuw. Daarnaast mist er soms een detail of beschrijving.

Als een boek over 2 totaal verschillende landen en volken gaat, kijk je als lezer uit naar beschrijvingen van omgeving, het land en de plek waar men woont. Echter deze details zijn weinig aanwezig, of tot een minimum gehouden. Enige beschrijving van de stam, stamgrootte, omgeving, leeftijden is niet te bekennen. De sfeer wordt zeker weergegeven, maar er mist iets. Wat erg jammer is.

Wel krijg je als lezer een indruk over de gebruiken van de stam, de pubermeisjes, dat zij graag kikkers eten en drankje maken voor de mannen. De regendans die zij doen bij droogte, en wat zij al dan niet doen op de dag. 

In Middelburg leven ze geheel anders. Slapen zij in een bedstee en staat het toilet buiten. Eten zij geen rauwe kikkers, maar koken hun potje met eten. In Afrika aanbidden zij de goden en in Middelburg gaan zij naar de kerk en volgen de bijbel-lessen. Dat zijn mooie contrasten of toch niet.

Conclusie

Auteur Arie de Ruiter heeft zich laten inspireren door de slavernij en mensenhandel en heeft hier een eigen verhaal over gemaakt. Humor, het christelijke geloof en zijn brede interesse en kennis zijn te "proeven" in dit verhaal. Met meer beschrijving van leeftijden, omgeving en details kan het naar een hoger niveau getild worden. Een tip ter overdenking.

Waardering  3 sterren.

Mooi verhaal, maar ik kom mij niet altijd de details voor de ogen halen. Waar in Afrika speelt het zich af? Het oud zijn de hoofdrolspelers? Deze vragen bleven onbeantwoord. De sfeer, rituelen over het volwassen worden van meisjes ed., die werden wel duidelijk beschreven.  

Bayou is een verhaal over tegenslag & slavernij, maar de liefde overwint alles!

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde
Birdy's Boeken 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

De Camino - Anya Niewierra - De recensie

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.