Recensie: Lara Taveirne - Pluto

 Recensie

Titel: Pluto
Auteur: Lara Taveirne
Uitgeverij: Prometheus
Genre: Literaire roman
Uitgave: November 2021

Met dank aan Boekhandel van Atten, voor dit leesexemplaar! 






Mooie boeken, bijzondere verhalen...ik hou er zo van. Dat hoorde mijn collega E. en gaf mij dit boek: Pluto. 

Het verhaal over Antonia

Deze bijzondere vertelling gaat met name over Antonia. Zij is de 4e dochter van Marie-Josepha, ook wel "oma Zee" genoemd. Lara Taveirne neemt de lezer direct mee, naar de kinderjaren van Antonia. De eerste schooldag is al heel bijzonder.

"Tegen de middag was er zo veel voelbare tijd voorbij gegaan, dat ik zeker wist dat mijn moeder en mijn 3 zussen intussen dood waren. Ze lagen onder de grond, onder een loodzware, onmogelijke op te tillen grafsteen met al hun namen erop; alleen de mijne ontbrak."


Met deze quote is de toon gezet. In de vertelperspectief van de 1e persoon lezen we over Antonia door de jaren heen. Haar gezinssituatie was zeker niet doorsnee. Ze groeit op in een gezin zonder vader. Haar moeder houdt er een bijzondere levensstijl op na. Het huishouden vind ze niet zo boeiend, wel staat ze graag in de belangstelling. Haar vriendenkring is groot met resultaat dat er soms andere mannen in haar bed te vinden zijn.

De zussen Jane en Frederike hebben dezelfde vader en mogen daar soms op bezoek. Ook de vader van Eliza is bekend. Zo anders is dit voor Antonia; wie is hij? 

Pluto gaf redding

Het mooiste wat de moeder en de 4 dochters is overkomen is Pluto. Een scheef dijkhuis die moeder Josepha zo plots had aangekocht in 1987, wat zij doopte tot PLUTO. 

"Pluto was het geluid van de stilte, behalve na een hete dag, als de hemel staalgrijs kleurde en de wind hoog in de populier-toppen raasde, net voor het losbarsten van het onweer ". 

Het boek staat vol met mooie quotes, teveel om op te noemen. het gemis aan een vaderfiguur in huis. Het gemis en verdriet om een partner. Het gemis en nog veel meer verdriet om het gemis van diegene die je jaren heeft opgevoed. Dit gemis is bijna voelbaar door de pagina's heen. De schrijfstijl is soms poëtisch en soms vol ironie.

Pluto is een zeer mooi verhaal met verschillende lagen. De band die de zussen onderling hebben is groot. Antonia wordt bijna grootgebracht door haar 3 grote zussen. De moeder die zo impulsief "pluto" aankocht, waardoor ze de beste zomer ooit hadden. Diezelfde moeder, die ook andere keuzes impulsief neemt. Dan Antonia die zoekende is en ook in verdriet achterblijft en vervolgens in de mist terecht komt. Tenslotte is daar Loekie, de dochter van Antonia. Ook zij is zoekende, zoekende naar antwoorden. De reis naar het vinden van antwoorden is zeer meeslepend, beklemmend en droevig tegelijk. 

Conclusie

Pluto is mooi, maar heeft een dubbele bodem. het verhaal is zeer schrijnend, maar toch vol kracht. 

Pluto laat zien wat gemis en verdriet met een mensenleven kan doen. Zeer indrukwekkend. 

Waardering  5 sterren

Prachtig, zeker die verschillende lagen. Als het boek uit is, blijft het nog een lange tijd bij je als lezer. Het boek beklijft! 


Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde
Birdy's Boeken 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

De Camino - Anya Niewierra - De recensie