Het achtste leven (voor Brilka) - Nino Haratschwiti - ervaringen in de leesclub

Het achtste leven (voor Brilka) - ervaringen in de leesclub 

Met de Hebban leesclub, lezen we het boek in een grote groep van 80 lezers, en krijgen we elke week een hoofdstuk in pdf.

het boek ziet er prachtig uit, eerst vond ik de cover niet zo charmant, maar al lezende..( zeg ik dat goed?)..begrijp ik de zaken op de cover zeker wel. 

Inhoud van het boek:
Een monumentaal, Tolstojesk familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Acht levens van één Georgische familie, beginnend in een kleine stad tussen Georgië en Azerbaidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig een gevaar.

Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, maar ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw – een cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.

> Het proloog leest een beetje moeizaam, dit komt door de vergelijkingen en metaforen. Nitsa vertelt, dat ze dit familie verhaal voor Brilka vertelt. En ze begint dan bij het 1e hoofdstuk "Stasia" genaamd, die haar overgrootmoeder is.



Hierbij een update, voor alle hoofdstukken. 

Deel 1: is het proloog.

Het proloog is uitgelezen. Heel bijzonder boek, met veel metaforen.

Het gaat over een familieverhaal, van wel 8 generaties van 1 familie..in Georgië, dat Nitsa op 32-jarige leeftijd vertelt aan Brilka, naar nichtje. Het is de dochter van haar overleden zus. Zij heeft een favoriet persoon en dat is haar overgrootoma Stasia. Nitsa vind Stasia geweldig..dat lees je met passie uit haar verhaal. Stasia was vrolijk, een mooie amazone, en kon goed dansen. Ze zou graag een dansopleiding gaan volgen. Maar het liep allemaal anders. Stasia krijgt het niet makkelijk, want op 17-jarige leeftijd wordt ze gevraagd om te gaan trouwen. Dan begint de revolutie..en moet ze haar droom vergeten en uiteindelijk trouwen ze.

Ze vertelt het met een zekere vrolijkheid..maar ik bemerk ook een droevige ondertoon. Want in die tijd..zo rond 1917 was het een harde tijd, en zeker niet makkelijk voor iedereen zo prettig. Zeker niet in Georgië. 

Gezien er nu nog maar weinig mensen over zijn, van de familietree..schrijft Nitsa het verhaal speciaal voor nichtje Brilka. En blikt dus terug..of vertelt over de vroegere tijden.

{ "Het kind, het oudste van de twee die ze (Stasia) baarde, werd een man, en hij verwekte een dochter. Die dochter werd een vrouw en baarde Daria en mij. En Daria kreeg jou, Brilka. De vrouwen, de luitenants, de dochters en de zoons zijn dood, en de legende, jij en ik leven. Dus moeten we er wat van zien te maken"} 

 { "Ik begin met Stasia om uit te komen bij jou, Brilka"}

"{‘Jij bent een draad, ik ben een draad, samen vormen we een kleine versiering, met veel andere draden samen vormen we een patroon"}

Deel 2: hoofdstuk 1: Stasia

Nee, geen vleugels van een onbekende 
En geen vreemde hemel hoedden mij. 
mijn eigen volk, ook in ellende, 
In zijn ongeluk, bleef ik nabij. -




Hoofdstuk 1 begint, als Stasia haar aanstaande echtgenoot ontmoet. Hij komt langs op de thee. In plaats van dat ze erg blij moet zijn, tenminste dat zou je verwachten..met deze aandacht reageert ze als volgt:

{ "Het was een valstrik...Niets zou meer worden zoals het was. Dat had ze in één klap begrepen, in één klap was het tot haar doorgedrongen dat haar jeugd voorbij was. Dat ze opeens een ander leven zou krijgen, dat alles, al haar dromen, wensen en visioenen zich zouden beperken tot die man, tot het witte Russische uniform, waarschijnlijk een ondergeschikte van de dikke, onbeschaafde gouverneur van Koetaisi, wat verschrikkelijk!"} 


>Ben gelijk gaan googlen naar die gouverneur, want het gaat best snel qua historie..vandaar dat ik een beetje indruk heb van de tijd ..ongeveer 1917..en het harde leven. Dat is dan toch die bijtende ondertoon..die ik proef. het is iets wat nog niet of niet beschreven wordt..maar het is er wel.

>Het verhaal leest nog steeds prachtig!

Deel 3: hoofdstuk 2: Christine

Laten we niet vergeten dat we alles 
wat we hierbeneden hadden kunnen zijn, 
elders zijn. - Blanqui 




Dit stuk over Christine, zij is het laatste kind van de 2e vrouw van de chocolatier. Helaas is zijn 1e vrouw komen te overlijden. Christine is de echte Benjamin van het gezin. Ze is een knappe verschijning en dan mag dan ook alles. Christine groeit onbezonnen op, heel anders dan Stasia. Ze is knap en valt op bij de heren. Als zij 17 jaar is ontmoet zij Ramas. Hij is een grote knappe man. Er is wel enig leeftijdverschil: wel 20 jaar. Hij stuurt haat mooie bloemen. Nu krijgt zij wel vaker bloemen van haar bewonderaars, maar Ramas is toch echt anders. 

{ "Drie dagen later kreeg Christine een reusachtig boeket rode rozen, waarin een geurende kaart zat: 
 Deze bloemen zijn uw schoonheid niet waardig, Christine. Maar een poging om u eer te betonen zijn ze volgens mij wel waard. Reken mij tot uw bewonderaars, van wie er, naar ik aanneem, tallozen zijn. Ik zal trachten manieren te vinden om aan mijn huldeblijken op gepaste wijze uiting te geven.  
Ramas Iosebidze uit Tbilisi"} 


Dan vraagt hij naar haar hand, en ze zegt ja. Ze hebben een prachtige trouwerij..in een mooie villa..met alles er op en er aan. Ze hebben het goed samen. Stasia gaat ook wel bij haar op bezoek.  En ontmoet op een feest Sopio, zij wordt een goede vriendin van Stasia. 

Naarmate de tijd vordert, gaat de burgeroorlog over in een wereldoorlog. Het wordt er niet beter op en nare dingen gebeuren.  Sommige nare dingen kunnen niet teruggedraaid worden.  Was dat maar mogelijk..dan kon Stasia haar man veel vaker zien! 

Deel 4: hoofdstuk 3: Kostja

{ "Meteen bij aankomst op het Moskoustation vulde Kostja’s borst zich met trots en eerbied. Want het was voor hem een eer om in het centrum van de communistische ideologie te vertoeven."} 


Stasia krijgt 2 kinderen, dit zijn Kostja en Kitty.  Dit item gaat over haar zoon Kostja. Hij is gek op zijn tante Christine en vind het daarom heel erg, dat hij haar niet meer zo vaak kan gaan zien. Nu ze als getrouwde vrouw op de villa bij Ramas woont. 

Hij gaat bij de Militaire Academie. Tevens zoekt hij zijn vader..die hem opnieuw weinig aandacht geeft. Vader Simon is namelijk luitenant en veel van huis.



{ "Maar hoe meer Kostja zijn best deed om de gunst van zijn vader te winnen, hoe afwijzender die werd en hoe drukker hij het leek te hebben. Zijn lome houding, zijn aanhoudende vermoeidheid, zijn vale huid, zijn dwalende, onrustige blik spoorden Kostja aan tot steeds meer durf, roekeloosheid en prestaties. "}