Simon Hammelburg- Het voorgesprek

Recensie

Titel: Het voorgesprek

Auteur: Simon Hammelburg

Uitgeverij: Aspekt BV

Genre: komische roman

Uitgave: februari 2017

Pagina's: 86 bladzijdes

***Het succes & de tragiek***

Beste lezers,

Soms komt er een mooi boek op je pad, wat helemaal nieuw en mooi is. Daardoor wil je er niet gelijk in beginnen, want het moet even “besterven”. Heel raar. Het onderwerp raakt mij. De tragiek is eigenlijk ook wel heel erg.

De auteur:

Simon Hammelburg (Amsterdam, 28 februari 1952) is een Nederlands cabaretier, auteur en journalist. Daarnaast is hij componist en tekstdichter.

Hammelburg, een erg veelzijdig talent, gebruikte eigen ervaringen en die van collega's bij het schrijven van deze tragikomische roman, waarin hij laat zien dat hij naast serieuze boeken (over het Jodendom en de gevolgen van de Sjoa) ook een uitermate humoristisch boek kan schrijven dat ons allen een (lach)spiegel voorhoud.

Samenvatting:

Nederland kent veel onbekende grootheden, journalisten cineasten die zich liever op de achtergrond houden. Zo een is ook journalist Tonko Sluyter. Hij werkt voor de Nederlandse televisie maar niemand ziet hem op beeld. Hij stelt zich ook bescheiden op, maar heeft veel kennis en ervaring. Dat bracht hem bij Floris, een cineast die zelf ook wel journalist had kunnen zijn. Floris heeft een paar grote onderwerpen voor Tonko. Hij moet er niet te lang mee wachten, zegt hij.

Tonko gaat snel van start met het eerste verhaal, het dopingschandaal, maar dan gaat het helemaal mis. Door 1 telefoontje naar een sportpresentator, is het niet langer anoniem. En de deal bij de uitgeverij blijkt geen goede te zijn. Het 2^e verhaal gaat hij geheel anders aanpakken. Bij een etentje met vrienden hoort hij al geen rooskleurige verhalen voorbij komen. Want het boek moet ook uitgebracht worden en daarna onder de aandacht gebracht. En dat blijkt geen makkie te zijn hoort hij.

{ “Een uitgever doet niets aan promotie. Ze zeggen wel dat ze contacten hebben, maar dat is gewoonlijk een wassen neus. Sommige boeken verkopen zichzelf. Maar voor de lastige gevallen is het jammer. PR  nul.”}

Met hulp van zijn vriendin Helen en haar collega Anna, maken ze deze keer het 2e boek samen af. En de dames doen de zaken en zoeken een uitgeverij. Het boek, over "corruptie in de voetbalwereld", is klaar. Vanaf dat moment lijkt het een ware struggle om het boek in de media onder de aandacht te krijgen. Het is bijna ploeteren om in een tv-programma te komen, want daarvoor dient er namelijk eerst een lang voorgesprek te volgen. Dan .....als hij denkt “ik ben er nu klaar mee”, blijkt het een succes te zijn. 

{ “Het meest irritante bij de omroep vind ik de voorgesprekken. 

Wat valt er nu te bespreken? ”}

Mijn Mening:

De cover en flaptekst trokken mij gelijk aan. Het beloofde veel zei de flaptekst en werd dat ook ingelost? Ik kan hier volmondig een -ja- op zeggen.
Daarnaast is het wel een klein formaat boekje met 86 pagina's. Dat was wel jammer.

Ik heb hier ontzettend van genoten. De geestige vertelling, met hilarische momenten, maar ook stukken met een serieuze ondertoon. Over de manier van “de-lange-weg-van-ploeteren-om-je-boek-onder-de-aandacht-te-brengen". Want een boek schrijven is 1, maar om daarna op te vallen met je boek en een plekje te veroveren in de media, dat is andere koek. Gezien het een sleutelroman is, kan ik mij helemaal inleven in personage Tonko en hoe Hammelburg dit zo kan beschreven, is werkelijk meesterlijk. Je ziet het verhaal als het ware voor je gebeuren. We kijken allemaal wel eens een actualiteiten programma, met een item van een nieuw boek. Het feit dat er dan geen tijd meer is voor het boek..is pijnlijk. Dat hij zoveel en zo lang een voorgesprek moet houden is dit ook. En tenslotte dat hij zoveel moet strugglen om zijn boek de media-aandacht überhaupt te laten krijgen is bijna voelbaar en schrijnend.

Op die struggle-momenten zou je als lezer Tonko bijna in zijn kruiwagen willen zetten, om even bij te komen met een drankje..om zijn hoofd even af te doen met een tissue..want, wat een gedoe is dat.

Genoten, gelachen en zal mij zeker nog lang bijblijven.

Waardering:

Gewaardeerd op 4 sterren.