Alex Michaelides- De stille patiënt


Recensie


Titel: De stille patiënt

Auteur: Alex Michaelides
Uitgeverij: Cargo
Genre: psychologische thriller
Uitgave: 7 februari 2019

Allereerst bedankt Uitgeverij Cargo, voor toezenden van dit mooie boek!


~De stille patient is een kleine roadtrip voor de medische patiëntenwereld van een psychotherapeut, die maar 1 doel heeft: mensen helpen en geloof mij: deze wil je niet tegenkomen! ~ 


Birdy's Boeken

Beste lezers,


Dat was weer een tijdje geleden! De griep en verkoudheid sloeg toe en om de beurt werden we hier aangestoken. Vreselijk en zoo niet fijn. Maar goed, ik las De stille patiënt en heb hier zo van genoten! Als je een boek veel voorbij ziet komen op social media wordt ik soms wat achterdochtig, want ...ik heb nu al een aantal boeken gelezen, waarbij ik aan het einde dacht: nou, was dat het nu? Ging daar alle hype over? Afijn, we zitten weer op de goede rit, de rit, van het intens genieten van een mooi boek, waar veel aandacht aan is besteed. En een auteur die weet waar hij over schrijft. Goed, lees snel verder! En noteer deze alvast op de nog-te-lezen-lijst.  

De auteur

Alex Michaelides is geboren op Cyprus, en heeft een Griekse-Cypriotische vader en een Engelse moeder. Hij studeerde aan de Cambridge Universiteit en behaalde zijn MA ( Master of Arts-degree) in Los Angeles. Hij schreef diverse films, oa met Uma Thurman. Daarnaast studeerde hij psychotherapie. DE STILLE PATIËNT is zijn eerste roman.

Het verhaal op de flaptekst


'Zij is de enige die weet wat er gebeurd is. Ik ben de enige die haar kan laten praten.’

Iedereen dacht dat Alicia Berenson een gelukkig huwelijk had; dan schiet ze haar man vijf keer in zijn hoofd. Na deze gruwelijke daad zwijgt ze, en weigert een verklaring te geven. Alicia’s stilte spreekt tot de verbeelding van het publiek en maakt haar tot een mysterieuze beroemdheid.

Psychotherapeut Theo Faber is ervan overtuigd dat hij haar weer kan laten praten en zo te ontrafelen wat er zich die bewuste nacht heeft afgespeeld. Hij doet er alles aan om een baan te krijgen bij de instelling waar Alicia zit opgesloten, en lijkt geobsedeerd om met haar in gesprek te gaan. Maar hij kan niet voorzien wat hij daarmee in gang zet…

¶Hij had uiteraard gelijk. Ik voel mij nu al beter -schrijven werkt bevrijdend, het geeft me een plek waar ik dingen kwijt kan. Het is vergelijken met therapie. ¶ 

De elementen

De cover lokt en trekt je aan. Het maakt nieuwsgierig, la is het best sober te noemen: een witte ruimte met 2 stoelen, De stille patiënt, waar is ze nu? 
In een fijne schrijfstijl lezen we over Alicia. In de proloog krijgt ze van geliefde Gabriel een dagboek. Door het boek heen lezen we hier diverse gedeeltes uit. 
Na de proloog vertelt de alwetende verteller, in de ik-vorm, aan ons het drama wat Alicia en Gabriël overkwam. Gabriel en Alicia zijn beide kunstenaars en gelukkig met elkaar. Maar dan op een avond wordt Gabriel dood aangetroffen. En alles wijst er op dat Alicia dit heeft gedaan. Dit is alweer 6 jaar geleden en sinds dien zit Alicia vast in The Grove en zegt geen woord. Ze reageert nauwelijks. Totdat de therapeut Theo in de gesloten inrichting komt werken een poging waagt. 

Het verhaal is opgedeeld in een aantal delen. Daarnaast lezen we wisselend over Theo en over Alicia. De ik-vorm die Alex Michaelides heeft gehanteerd is zeer prettig. Wat kenmerkend is, zijn de quotes voor elk nieuws deel van het boek. Hier ga je over na denken. Eigenlijk zou je na elk gedeelte nogmaals moeten terugbladeren om de quotes weer in te zien. Zo geeft Freud een zin over het "eigenlijk niets kunnen verbergen van geheimen". Sartre zegt bij deel 3, zoiets als: "In een dagboek overdrijf je alles". Dat maakt het boek nog interessanter, dan het al is!

Het verhaal over Alicia is meer dan het op het 1e oog lijkt. Qua verhaalstijl leest het boek als een roman. Het kabbelt wat soms, maar door de quotes ga je er anders naar kijken, Daarnaast strooit Michaelides af en toe wat kruimels door de regels, die tot nadenken zetten. 

Conclusie

De stille patient neemt je mee, in de gedachtewereld van Theo Faber. De titel doet vermoeden dat de patiënt de hoofdrol heeft, maar of dat echt zo is? De verteller treed na haar op het toneel en neemt het hele toneel als het ware voor zijn rekening. Hij "wurmt" zich als het ware in haar levensverhaal. Theo Faber ziet een grote uitdaging voor hem liggen om Alicia weer aan het praten te krijgen.
Alex Michalides heeft zijn ervaringen als psychotherapeut gebruikt voor dit mooie debuut. Dat is hem heel goed gelukt. Want het schrijven van een goede psychologische thriller is een vak op zich. Maar Alex M. heeft hier ook zijn talent laten zien. Wat op het eerste oog en een simpel verhaal lijkt, loopt geheel anders geheel anders dan verwacht. En daar zat je als lezer natuurlijk op te wachten als de voorstelling begint. 


Kortom: Alex M. kan alles zeer goed beschrijven. De details komen als een film aan mij voorbij. De personages zijn helder en duidelijk. Het einde blaast je van je stoel. Zeker genoten van dit boek. 

Waardering: 4,5 sterren, cijfer 9. Zeer van genoten!  

De stille patient is een kleine roadtrip voor de medische patiëntenwereld van een psychotherapeut, die maar 1 doel heeft: mensen helpen en geloof mij: deze wil je niet tegenkomen!  

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde
Birdy's Boeken







 
 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

De Camino - Anya Niewierra - De recensie