Karin Hazendonk-Ongenadig

Recensie


Titel: Ongenadig
Auteur: Karin Hazendonk
Uitgeverij: Letterrijn
Genre: Psychologische thriller
Uitgave: Oktober 2019




birdys boeken



Beste lezers,

Voor de leesclub van Vrouwenthrillers mocht ik de nieuwste thriller gaan lezen, van Karin Hazendonk. En die was weer zeer spannend en ook verrassend. Kijk je mee?

De auteur


Karin Hazendonk (1961) werd geboren in Utrecht. Na haar opleiding kwam ze in het bedrijfsleven terecht. De ommekeer kwam in 2013. Wegens reorganisatie van het bedrijf waar ze werkte, ging haar baan verloren.
Het gaf haar de mogelijkheid om iets te gaan doen met de verhalen die nooit uit haar hoofd waren verdwenen. Ze schreef een kinderboek en een boek voor de oudere jeugd. Daarna volgden een aantal korte verhalen en twee thrillers: Waanidee – uit 2017, De dood heeft blauwe ogen – uit 2018,  beide uitgegeven bij LetterRijn.

Het verhaal over Anouk en Sven


Anouk is 29 jaar en manager van de afdeling personeelszaken. Haar nieuwe collega Sven is ook op het gezellige personeelsfeest. Hij blijkt erg attent te zijn en ze hebben een leuke tijd wat ze graag nog eens over doen. Sven blijkt haar droomman te zijn en vervult al haar dromen.  Al snel gaan ze samenwonen in het huis van Sven. Maar hoe goed kent Anouk haar Sven eigenlijk wel? En kent ze zijn bijzondere hobby ook?

De elementen zijn creepy, sinnister en ongenadig!

De cover is kleurrijk en best heel bijzonder. Een strop van touw hangt in het midden. Links van de strop waaiert het touw uit in een heleboel vliegende zwarte vogels. Is dit de voorbode van het ongeluk?

Ongenadig begint met hoofdkarakter Anouk, die de leuke Sven ontmoet op een gezellig feestje. Dit zou wel eens de man van haar dromen kunnen zijn. Sven blijkt ook erg gek van Anouk te zijn en binnen een korte tijd gaat het al over samenwonen. Anouk heeft nog twijfels bij deze snelle actie, maar haar tweelingzus Miranda geeft haar het laatste duwtje in de goede richting. Dan pakt ze haar spullen. Ze bemerkt dat Sven erg netjes is ook qua inrichting, dat is wennen voor de slordige nieuwe huisgenote.


De schrijfstijl is prettig, hierdoor zit je gelijk in het verhaal. In de ik-vorm lezen we over Anouk, en in de 3e persoon lezen we over Sven. In flashbacks lezen we meer over de jonge Sven. Dat geeft het drama meer diepgang. Wat meer spanning geeft is met name het moment in bad, waarbij er een vreselijk ongeluk gebeurt. De spanningsboog staat dan gespannen, want wat gebeurde daar nu toch? Het antwoord laat niet snel op zich wachten en voordat bij Anouk het lampje gaat branden komt ze terecht in de setting van een nare soort gruwelfilm.

Hoe komt ze hier überhaupt in terecht? De vraag is eigenlijk: komt ze hier nog wel uit? Halverwege gaat de spanning weer even liggen. Een rustmodus volgt. Voor de lezer ligt hier dan de vraag: hoe gaat het verder? Ook hier ligt het antwoord heel dichtbij, want dit creepy-muisje krijgt nog een heel naar Hannibal-staartje. En dat is echt mooi gedaan!

Conclusie


Voor flinke spanning, een dosis mysterie en wat gruwel, moet je zeker bij Karin Hazendonk zijn. Ongenadig doet zijn titel dan ook zeker eer aan. 


Door deelname aan de leesclub van #vrouwenthrillers, las ik ONGENADIG, geschreven door Karin Hazendonk. Wauw, wat een boek! Wat begint als een romantisch samenzijn van Sven en Anouk, mondt uit in gruwel en sinistere momenten. Vanaf het begin wordt je als lezer het verhaal ingezogen. Hazendonk laat je pas los, na het laatste blad. Een diepe buiging voor de maestro...Ongenadig is een ware voltreffer!   
Waardering 5 sterren

Karin Hazendonk heeft zich overtroffen met deze super spannende creepy thriller. Een buiging voor de maestro!

Hartelijke groeten,


Annette Overvoorde
Birdy's Boeken & Birdy's Kids


* Voor meer van Karin Hazendonk:
Klik hier, voor De dood heeft blauwe ogen

Klik hier, voor Waanidee

**Dit is een recensieboek, waarvoor dank aan uitgeverij Letterrijn & Vrouwenthrillers.nl





Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

De Camino - Anya Niewierra - De recensie

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.