Helen Monks Takhar- De stagiar

Recensie

Titel: De stagiair

Auteur: Helen Monks Takhar

Uitgeverij: Xander Uitgevers BV

Genre: Thriller / Spanning

Uitgave: 5 Juni 2020

Gelezen voor Hebban & de hebbanBuzz, waarvoor dank!

Beste lezers,

Ik mocht weer meedoen met de HebbanBuzz, voor dit mooie boek: De Stagiair.
Dat betekent dat er een aantal lezers, hetzelfde boek lezen en dan updates geven en tenslotte op 1 datum een recensie plaatsen. Hoe leuk is dat.

De auteur

Helen Monks Takhar werkte als journalist, tekstschrijver en redacteur van tijdschriften nadat ze in 1997 was afgestudeerd aan Cambridge. Ze begon haar carrière als schrijver voor financiële vakbladen in 1999 voordat ze bijdroeg aan de Britse nationale kranten, waaronder The Times en The Observer. Geboren in Southport, Merseyside in 1976, woont ze in Noord-Londen met haar man en twee dochters. Precious You / De stagiairis haar eerste roman.

Over de inhoud

De 41-jarige hoofdredacteur Katherine krijgt een nieuwe stagiair. Volgens haar is Lily een typische millennial: verwend, hypercorrect en zelfbewust. Met haar tante als directeur heeft ze het bovendien maar gemakkelijk als nieuwkomer op de redactie. Lily ziet Katherine juist als een wezen uit een ander tijdperk: hiërarchisch, onaardig en denigrerend.

De komst van Lily op de redactie van het Women’s Leadership Magazine verandert alles aan het (kantoor)leven van Katherine. Het duurt even maar ze raakt toch betovert door de jonge en knappe jonge vrouw, die haar pijnlijk herinnert aan haar eigen ouder worden en vervlogen ambitie. Lily doet poeslief, maar toch er klopt iets niet. Het duurt even voordat Katherine daar achter komt. 

SnowfIakegeneratie; zelfstandig naamwoord, wat staat voor informeel, beledigendDe generatie mensen die volwassen werden in de jaren 2010, die beschouwd wordt als minder veerkrachtig en eerder geneigd ergens aanstoot aan te nemen dan vorige generaties.

De elementen

De cover valt goed op in groene tinten met een duidelijke titel. Een dame met mooi blond haar wacht op een station of bushalte. Waar gaat zij heen en wat zijn haar plannen?

De stagiair bevat 2 verhaallijnen en meerdere personages. Katherine Ross, 41 jaar en hoofdredacteur, is de hoofdkarakter in deze psychologische thriller. Tevens is zij een alwetende verteller. Na de komst van het nichtje van de nieuwe baas is niets meer hetzelfde. 

De nieuwe stagiair heet Lily, deze twintiger blijkt een jong en fris talent te zijn, die het bedrijf een nieuwe boost moet geven. Tot groot ongenoegen van Katherine die erg denigrerend tegen Millenials aankijkt. Het magazine Leadership zit in zwaar weer en met het nieuwe management en eigenaar gaat er een frisse wind door het bedrijf, zodat het weer winstgevend zal zijn. 

Mooie wisselperspectief van de venijnige karakters

In de vertelperspectief van de -ik- lezen we wisselend over wat Katherine en ook Lily meemaken, voelen en vooral doen op kantoor: zichzelf bewijzen en elkaar de loef afsteken. Dat is mooi om te lezen. Vanaf het eerste moment dat Lily op kantoor is, is de toon gezet. De collega's vinden Lilly geweldig en ze maakt direct indruk. Lily is gedreven maar ook zeer geslepen. Katherine laat Lily zeker niet vertellen hoe alles beter kan. Lily neemt haar taak zeer serieus, misschien iets teveel van het goede. Langzaam aan raakt Katherine onder de indruk van Lily. Dat duurt even want ze heeft veel vooroordelen over de jongere generatie: stagiaires beginnen onderaan de ladder en worden niet betaald. Het zijn echte snowflakes.

Veel cliche's en vooroordelen 

Daarnaast komt de verandering van eigenaar voor Katherine op een zeer ongelukkig moment, gezien zij nog niet lang uit een periode van ziek zijn en depressie weer terug is. Door de dagelijkse confrontatie met de millenials wordt ze met haar neus op de feiten gedrukt - ze is op middelbare leeftijd en heeft geen spannend weekenden, alleen een privéleven met Lain- . Katherine worstelt hiermee en uit veel cliche's over de fase waar ze nu in zit. Ze is pas 41 jaar maar doet dan echt alsof ze bijna bejaard is. Deze lange stukken over Katherine zijn langdradig en bijna saai te noemen. Hierdoor neemt enige spanning ook af, verslapt de aandacht en dat komt niet meer goed richting einde. De ingenomenheid en veronderstellingen nemen de overhand, en het eindigt bizar.

Iemand uit jouw team zei dat je haar “slap” noemde toen ze nerveus was omdat ze een consultant moest bellen die zojuist zijn klandizie was kwijtgeraakt; iemand anders zei dat je niets leuker vond dan haar voor een aanstellerige “snowflake” uit te maken.’

Totaal verschillende karakters sieren het verhaal

De karakters Katherine en Lily zijn zeer verschillend, beide hebben zo hun mening over de andere generaties. Überhaupt is het dan moeilijk om te moeten samenwerken. Toch hebben zij ook dingen gemeen met name het zoeken naar echte vriendschap. Dit komt voort uit hun jeugd, wat meestal het geval is. Wat opvalt is dat beide hoofdkarakters zeker niet perfect zijn, al denken ze dat misschien wel van elkaar. Lily heeft haar slimme en sluwe trucjes en houdt Katherine goed in de gaten. Het is bijna een obsessie te noemen.

Maar laten we Katherine niet uitvlakken. Ze doet alsof je met 41 jaar niet meer meetelt. Ondertussen heeft ze een open relatie met haar partner, weet zich nog zeer goed te kleden en zorgt zij voor een bizar einde. Voordat we bij dat einde zijn aanbeland, volgen er nog vele valstrikken en misleidingen, die de dames voor elkaar in petto hebben. Vraag is en blijft: is dat het allemaal wel waard? En wedden we niet op het verkeerde paard?

Conclusie

De stagiair is een spannend verhaal over 2 rivalen op de werkvloer en heeft veel in zich. Het loket leugens & bedrog is hier zeer nadrukkelijk aanwezig. Op den duur ga je als lezer denken: gunnen de generaties elkaar nog wel iets? Of gaat het hier niet langer om, en is het een lange ratrace? De cover en het format heeft iets weg van De secretaresse, waar ik meer van genoten heb. 

Waardering  3 sterren, nipt het cijfer 6. 

Op sommige momenten ging ik mij aan de karakters ergeren. Langdradige stukken en haat en nijd vlogen door de pagina's. 

De auteur heeft in haar nawoord geschreven hoe dit verhaal tot stand kwam. Op 40 jaar werd ze niet meer nagefloten door het mannenvolk, maar genieten wel van de welvaart, terwijl de jongere generatie wordt uitgebuit. Opnieuw verschijnen daar de cliche's weer en was ik daar een beetje klaar mee.

Dit boek viel wat tegen.
Op naar de volgende, dan maar! 

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde

Birdy's Boeken