Recensie: Johnny Bollé - Duistere grens

 

Recensie

Titel: Duistere grens

Auteur: Johnny Bollé

Uitgeverij: Letterrijn

Genre: Spanning/ Thriller

Uitgave: Februari 2022 

Met dank aan uitgeverij Letterrijn, voor dit exemplaar.

Johnny Bollé is schrijver van korte verhalen en thrillers. Hij studeerde af als paramedicus aan de Hogeschool van Antwerpen. Op zijn dertigste deed de sportieve Antwerpenaar een carrièreswitch en maakte van zijn hobby zijn beroep. Hij werd personal trainer en groepslesgever, een beroep dat hij nog steeds vol enthousiasme uitoefent. Schrijven is al sinds zijn jeugd zijn grote passie.

Het verhaal op de flap

Toen: Met een list worden vier mensen naar een afgelegen plek gelokt en opgesloten. Eén van hen is Sieg Papadakis. Na een vreselijke tijd, kan hij aan de dood ontsnappen, maar dit ging ten koste van zijn geweten.

Nu: Negen jaar later staat multimiljonair Sieg aan het hoofd van de producent van spellen, Medusa. Hij heeft de ware toedracht van de opsluiting voor zich gehouden. Er is echter nog iemand die alles afweet van wat er tijdens zijn gevangenschap is gebeurd. Deze man, die zich Argus noemt, aarzelt niet om hem met deze informatie te chanteren. Sieg geeft toe, en raakt zo steeds meer verstrikt in een web van leugens, moord en bedrog. Om de steeds agressiever wordende Argus tegemoet te komen, doet hij alles wat die wil. Tot de mensen uit Siegs naaste omgeving de dupe dreigen te worden. Hij besluit terug te vechten.

De elementen

Op de cover vind je een jonge man in de zithouding met letterlijk de handen in zijn haar. Tja, dat zal mogelijk de hoofdpersoon zijn. Aan het einde begrijp je zijn houding. Een bol, wat mist en vaagheid. De cover maakt nieuwsgierig, al is het geen echte eyecatcher. 

Duistere grens geeft de mogelijkheden weer om ondanks alles je eigen pad te kiezen. En je dromen waar te maken. Door de randjes op te zoeken, een duistere grens over te gaan kan je bereiken wat je wilt. 

Een bijtend en grimmig proloog

Johnny Bollé een voor mij nog onbekende auteur, neemt ons direct via de proloog mee naar een oud magazijn. Het is dan het jaar 2010. Er heerst een grimmige en nare sfeer. Vier mensen zitten opgesloten. 1 van hen moet een naam noemen. Het spel kan beginnen. 

Een sprong in de toekomst geeft het jaar 2019. Hoofdkarakter Sieg, nu 34 jaar, is te gast in The Late Show. Hij heeft het gemaakt als multimiljonair. Wat er gebeurde in 2010 wil hij graag vergeten, maar wordt aan de lezer duidelijker gemaakt door de wisselperspectief. Er zijn hierdoor 2 verhaallijnen te volgen, die uit 2010 in Antwerpen en die van 2019 in Zakynthos. Beide gaan over Sieg. Beetje bij beetje wordt duidelijk wat er toen gebeurde en welke impact dit heeft in het huidige leven van Sieg.

Geloofwaardig is wat lauw

De schrijfstijl is makkelijk, in veel dialogen lees je over Sieg en wat hij meemaakt. In veel gevallen begint elke nieuwe zin op een nieuwe regel, wat soms een opsomming lijkt. Het personage Sieg wordt goed beschreven, toch kan ik mij voorstellen dat niet iedereen sympathie voor hem kan opbrengen. Daarnaast is het gebeuren van "toen" niet echt geloofwaardig te noemen. Behalve dan de scene in het magazijn. Vraag blijft: waarom gaan zij naar dit verlaten magazijn?

Het boek heeft veel ingrediënten om succesvol te kunnen zijn. Hoofdpersoon Sieg is multimiljonair, heeft zijn zaakjes goed op orde zou je zeggen. Vroeger had hij een vriendengroep, waarvan het contact verwaterd is. Er zijn mysterieuze zaken rondom Sieg, een duister verleden en mooie plottwist. Toch grijpt het verhaal niet aan, het beklijft niet.  Na het proloog zakt het in, ook de geloofwaardigheid.  

De Sieg van toen komt krachtiger over, dan de Sieg uit 2019. In het nu gaat hij op date met Lara. Ze heeft hem zo in zijn broekzak. Na 2x keer date zegt hij gelijk "ik hou van jou". Een beetje soft komt dit over. Na een paar dreigende momenten die dan komen volgt er geen kippenvel. De streken die geleverd worden zijn niet van de poes, maar heel eerlijk: het komt allemaal te toevallig, iets te laat en niet al te geloofwaardig over.   

Conclusie

Al heeft dit boek alle ingrediënten voor een succesvol verhaal, het krijgt geen grip. Geen kippenvel en geen neiging tot snel uitlezen. Hoe jammer is dat! Het eerste deel deed mij al flink verbazen. Het stuk uit 2010 is natuurlijk heerlijk zonnig en gezellig. Maar ook dan gebeurt er teveel tegelijk. Nogmaals jammer.

Waardering 2,8, dat is nipt een 3 sterren

Het boek vind ik moeilijk te kwalificeren, zeker na 2x lezen. Het heeft zeker goede punten, maar na het lezen voelde ik het gewoon niet. Originaliteit: 3, prima bedacht.  Spanning: 3,0 is hoog aanwezig in de proloog. En minder in het verdere verhaal. Wel is er onderhuidse spanning. 

Plot: 2,5 Teveel zaken zijn niet geloofwaardig. Met name in 2010 zet je bij een aantal zaken je bedenkingen. Personages: 3. Worden goed beschreven, Sieg is uit 2 culturen voortgekomen. Zijn karakter is meervoudig en zeer belangrijk in het verhaal.  Schrijfstijl: 3. Prima schrijfstijl, leest prettig. Soms wat herhalingen in beschrijvingen. Einde: 2,5 .   

Duistere grens is duister en grimmig, maar onvoldoende geloofwaardig.

Soms vat het mee en soms valt het tegen. Dat kan gebeuren. 

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde
Birdy's Boeken