Guillermo Rosales- Het huis van de drenkelingen

Recensie


Titel: Het huis van de drenkelingen
Auteur: Guillermo Rosales
Uitgeverij: Atlas Contact 
Genre: roman, novelle
Pagina's: 136 bladzijdes
Verschijningsdatum nl: 1e druk, februari 2018
Oorspronkelijk uitgegeven in 1987





Beste lezers,

Via de Club van Echte Lezers, las ik *Het huis van de drenkelingen*, geschreven door Guillermo Rosales. Het is een mooi hardcover boekje en met grote nieuwsgierigheid begon ik met lezen. Het is een heftig verhaal, ingrijpend, donker en vooral eindeloos. Kijk je mee?  

Buiten op het huis stond Boarding home, maar ik wist dat het mijn graf zou worden. Het was zo'n typisch armoedig onderkomen voor hopeloze gevallen, gekken meestal


De auteur

Guillermo Rosales (1946-1993) was een Cubaanse romanschrijver en levenslange outsider, gediagnosticeerd als schizofreen. 

Hij is geboren in Havana en werd later journalist en schrijver in Cuba. Zijn roem had hij met zijn roman "El Juego de la Viola" die de finale haalde in een wedstrijd. Maar in 1979 vluchtte hij uit het regime van Castro en ging in ballingschap in Miami, waar hij voor het publiek verdween. Hij belandde in de helft van de huizen, "die marginale schuilplaatsen waar de wanhopige en hopelozen heengaan." De tijd daar in die huizen gaf hem het materiaal om zijn beroemdste en visceraal angstaanjagende novelle, Boarding Home. Die deels biografisch is. Vlak voor zijn dood ( zelfmoord) vernietigde hij bijna al zijn werk. Hij stierf op 47-jarige leeftijd, arm, alleen en vergeten. Het boek is verfilmd, met Andy Garcia in de hoofdrol. Vandaag de dag wordt zijn roman door velen beschouwd als een klassieker in de Cbaanse literatuur, al zijn er nog steeds heel weinig lezers die het boek kennen. 


Het verhaal

Het huis van de drenkelingen/ Boarding home gaat over een danteske dimensie van het leven. Het is een reis naar de donkerste hoeken van het menselijk bestaan. 
De Cubaanse William Figueras las op zijn 15e al vele literaire boekwerken. Twintig jaar geleden op Cuba schrijft hij een roman, welke nooit is gepubliceerd. Ze vonden het te morbide en teveel tegen de Communistische partij. Toen sloeg bij William de gekte toe, in zijn hoofd. Waanbeelden en stemmen vulden zijn dag en hij stopte met schrijven. Een verandering van omgeving zou hem goed kunnen doen en hij vertrok naar Amerika. Een magere tandloze man kwam daar aan en ging direct een inrichting in. Na een tijdje bij zijn tante gewoond te hebben brengt ze hem, naar een Boarding Home. Vernederingen, smerigheid, stank en fysiek geweld vormen het dagelijkse decor van het leven dat de hoofdpersoon leidt. Er is nauwelijks een sprankje medeleven voor de lezer, nauwelijks een sprankje hoop in het 136 pagina's tellend proza-verhaal. De Boarding home is zeker geen thuis, maar lijkt een soort laatste plek voor de gekken. Als William kennis maakt met Frances, krijgt hij hoop. Maar hoe loopt dit voor hem af? Je leest het in Het huis voor de drenkelingen.


De elementen zijn donker en grimmig. 

De titel, een alias voor Boarding home, past goed bij het verhaal. De mentaal gestoorde personen die leven in Boarding home zijn een soort drenkelingen. Ze kunnen nergens heen. De cover laat een mooie afbeelding zien. Het Boarding home middenin de zee. Wie kan hen nog redden? Het huis danst op de golven en wacht op zijn lot. Het verhaal gaat ook over golven. De golven uit het leven van William. Jaren geleden kwam hij uit Cuba. Mogelijk op zoek naar een beter leven. Maar dacht hij dit wel te vinden? Enig hoop en bemoediging is in deze roman namelijk niet te bespeuren. Een maal in het opvanghuis aangekomen, lijkt hij door de poort het duister te zijn gekomen. Er is vernedering, misbruik en een corrupte leiding. Naast dit alles vertelt William in de ik-vorm ook over het slechte eten en de verwaarloosde bende waarin ze leven.  

Conclusie

Het huis van de drenkelingen is een somber en triest verhaal. En geeft een blik in het leven van William, die psychisch in de war is en naar een Boarding home wordt gebracht. Daar in dat Boarding home zitten Cubanen allen getekend door hun verleden. "Het zijn eigenlijk menselijke wrakken", zegt Rosales in een interview. Het verhaal is helder maar wel donker en zit vol sarcasme en bitterheid. Rosales schrijft het relaas met deze ingrediënten goed weg. Met een zekere plottwist aan het einde. Als lezer ga je mee met William en kan je enigszins zijn handelen gaan begrijpen. En zijn frustratie en agressieve buien. Wat mede tot stand kwam door zijn ziekte & verleden.


Waardering

Dit mooie boek krijgt 4 sterren. 


Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde
Birdy's Boeken



Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

De Camino - Anya Niewierra - De recensie