Meeting Tuesday: Maak kennis met...Lois, Nina en Mariska-deel 2

 Het is december, de maand van gezellig samen zijn. Met elkaar. Kopje thee, kerstkoekjes. Wat is dan leuker dan kennis maken met.. 3 auteurs? 

Hier zijn Lois Blommestein, Nina- Sabina Stepanovic en Mariska Noorderloos. 

Deel 2. 

Natuurlijk willen we meer weten van deze kanjer auteurs.  

Hierbij vraag 1.

Voor sommige auteurs is schrijven een fulltime job  voor de ander niet. Hoe zit dat bij jou?

Lois antwoordde:

"Het is geen fulltime job, maar ik zou dat wel heel graag willen. Het is wel een hele grote hobby, waar ik veel tijd aan besteed". 

Nina zei:

" Ik schrijf wel veel, maar niet fulltime, daarnaast ben ik ook gastouder dus wat dat betreft kan ik mijn eigen tijd wel indelen ;)"

Mariska gaf als reactie:

Hey, nee helaas niet. Het is wel een droom van mij. 

Vraag 2:

Stel,  je begint aan een nieuw boek. Hoe ga je van start? Heb je een aparte schrijfplek? Zit het verhaal al in je hoofd...vertel?

Lois zegt:

Ik ben toevallig van start gegaan met het vervolg op Gedraag je. Ik begin met het uitwerken van een idee en van daaruit ga ik verder schrijven. Ik heb niet het hele verhaal in mijn hoofd, dat gaat meestal al schrijvend. Ik heb geen aparte schrijfplek, maar ik zit meestal aan de eettafel. 

Nina antwoordde:

Ik ga lekker met mn laptop op de bank zitten en begin eraan. Stukjes van het verhaal zitten dan in mijn hoofd maar niet alles. Zodra ik begin met  schrijven zie ik wel waar het heen gaat met het verhaal.

Mariska gaf aan:

Ergens vang ik een verhaal op. Media, een gesprek of de krant. Dan begint er iets te broeden zeg maar. Vaak zet ik de grove lijnen op papier of laptop. Al schrijvende neemt het verhaal 'bezit' van me en vliegen mijn vingers over de toetsenbord. Tijdens her schrijven komt er van alles bij zoals omgeving, personages en de drama. Ik schrijf meestal aan de keukentafel en soms hele dagen, maar soms ook weken niet. Ik heb een kantoortje waar ik in kan schrijven, maar ik vind de keukentafel toch fijner kan ik af en toe naar buiten kijken. Ik schrijf wel het liefs als ik alleen ben anders wordt ik teveel afgeleid.

Vraag 3:

Denk je bij het schrijven aan je lezers. Zit er een boodschap verscholen in je verhaal? Wat geef je de lezer mee? 

Lois zegt:

Ik denk wel aan de lezers, maar ik schrijf het verhaal eerst puur voor mezelf. Er zit altijd wel een boodschap in mijn verhalen, omdat ik over gevoelige onderwerpen schrijf (zoals huiselijk of seksueel geweld) maar die wel verteld moeten worden. Ik wil de lezers meegeven dat dit soort dingen gebeuren in deze maatschappij en dat we daar wellicht iets aan kunnen doen. Ik wil ze iets leren, zoals: hoe denkt iemand die totaal het tegenovergestelde is van jou? Wat gaat er in zijn of haar hoofd om? Dat maakt een verhaal interessanter, denk ik.

Nina's antwoord:

Mijn verhalen gaan vooral over het paranormale. In sommige laat ik zien hoe gevaarlijk het kan zijn om bijvoorbeeld geesten op te roepen. Voor de rest schrijf ik mijn verhaal om de lezer te vermaken, en er niet teveel achter te zoeken.

Mariska's reactie:

Natuurlijk denk ik aan de lezers. Het begint al met de vraag 'wie wil dit Lezen?' Maar dat is meer mijn onzekerheid. Daarna als ik dat heb overwonnen denk ik vaak is dit niet te simpel, te voorspelbaar of te onduidelijk. Deel drie is vaak de vraag of het 'geloofwaardig ' is. Of ik echt een boodschap in mijn boek zet weet ik niet  ik schrijf over maatschappelijke drama's en met heel veel personages uit mijn boeken loopt het niet goed af.

Hartelijk dank dames & een mooie kerst gewenst?

Hartelijke groet,

Annette